Judith en David speelden samen in een korte film. Judith zat in de eerste lichting van De Nederlandse Acteursschool en David in de tweede.
Het is leuk om te zien dat DNA hen bij elkaar heeft gebracht en uiteindelijk samen iets tofs zijn gaan maken. We spraken hen over de korte film “PAIN OF LOVE” geschreven en geregisseerd door Benjamin Jonas van den Brink.
Hoe ben je aan deze rol bent gekomen?
Judith: Ik speelde een klein rolletje in een film en ben toen contact gaan zoeken met de cameraman. Ik vroeg aan hem of ik achter de schermen mocht helpen, maar hij kwam met het idee om iets samen te maken. Iets wat ik natuurlijk nog liever wilde! Hij koos voor een Visual Poem (Visuele Poëzie) en ik mocht hiervoor een gedicht uitzoeken. Even later kwam er ook een regisseur bij die het verder ging uitwerken. We hebben een aantal meetings gehad en zaten heel goed op één lijn. Ik heb daardoor ook een deel van het maakproces meegekregen en mocht me helpen bij de styling en art-direction. De regisseur zocht een stoere knappe man en toen dacht ik meteen aan David. Ik stelde hem voor en de regisseur vond hem perfect voor het personage.
David: Judith benaderde mij en vroeg of ik geïnteresseerd was in een rol voor een Visual Poem. Ik ben altijd hyped om te spelen dus was gelijk al down. Ze vertelde dat het personage ‘Guy’ op een crossmotor rijdt, in een caravan woont en in de liefde ups en downs heeft. Ik voelde me meteen aangetrokken tot deze rol, want ik rijd zelf ook op een crossmotor! Wat de liefde betreft.. ja die ups en downs ervaar ik ook in reallife haha.
Wat vond je het leukste aan de draaiperiode?
David: Het leukste vond ik dat we op een Terrence Malick geregisseerde stijl mochten spelen. Dat houdt in dat de camera de acteurs volgt en de spelers mogen doen wat zij in dat moment voelen en doen. Daardoor ben je heel vrij in je spel. De crew was ook heel fijn om mee te werken.
Judith: Acteren voor de camera mocht van mij wel wat langer duren! Eindelijk weer écht mogen spelen en weer ervaren hoe het is om dit werk te doen. Op zo’n moment ben ik er gewoon zeker van dat ik dit de rest van m’n leven wil doen.
Wat heb je geleerd van deze draaiperiode?
Judith: Ik heb geleerd dat het super belangrijk is om te blijven praten met de regisseur. De regisseur is niet alleen de bedenker of degene die je stuurt maar ook je vertrouwenspersoon. Ik vond de seksscène best wel spannend. Een vriendin van mij, die ook actrice is, gaf me de tip om vooraf goed te praten met de regisseur en dit heeft mij goed geholpen.
David: Dat je nog meer in het moment moet leven en alles moet geven wat je in je hebt. In één van de scènes moest mijn personage overgeven. Hier zijn schuimpillen voor, maar ik wist dat ik dit op commando kan zonder mijn vinger in m’n keel te steken. Niet heel gezond, maar door er helemaal in op te gaan lukte het me en voelde ik me na afloop voldaan. Ik had letterlijk en figuurlijk alles gegeven haha.
Heb je bepaalde technieken of een tip/top kunnen toepassen die je tijdens de lessen van DNA hebt geleerd?
David: Ja, meerdere dingen zelfs, maar voornamelijk in het hier en nu zijn. De emoties die je op dat moment hebt accepteren en meenemen in je spel. Er was bijvoorbeeld wat gebeurd met een dame met wie ik toen daten. Dit was een week voor de opnames. Op de eerste draaidag speelden we een scène dat Guy, mijn personage, boos werd op Josie (Judith). Ik voelde zijn frustraties op dat moment nog beter en kon deze emotie meenemen in mijn spel.
Judith: Ik heb veel gehad aan de lessen bij DNA, want daar heb ik de basis kunnen leggen. Ik heb bijvoorbeeld meer zelfvertrouwen gekregen en weet hoe het is om met een tegenspeler te spelen. In een van de scènes maken Guy en Josie ruzie. Guy schreeuwt heel hard tegen mij en dat is best heftig. Door de lessen weet ik hoe je hiermee kan omgaan. Het is een kwestie van incasseren en reageren.