Ik heb het gedurfd! Ben jij ook klaar om uit je comfort zone te stappen? 

Geschreven door Deandra uit DNA4.

‘Ieder kind word geboren als kunstenaar maar het is de kunst er een te blijven, hetzelfde geldt voor acteren’.

De eerste les van Mingus was inspirerend. We leerde elkaar kennen door te vertellen wie we waren en daarna leerde we elkaar kennen door te laten zien wie we waren, wie wij zijn . ‘Het stemmetje’ kwam weer naar boven ‘Dit voelt ongemakkelijk!’ ‘Wat zullen andere niet van mij denken?!’ ‘Dit is gênant!’ ‘Kan ik dit wel?’ maar hij trok ons over de lijn en we danste. Er dreunde een soort deep house muziek door de zaal en je danste voor publiek hoe jij ook in je kamer danste, vervolgens imiteerde je een van de klasgenoten en werd er geraden wie zijn dansstijl je overnam.

We leerde dat acteren niet alleen het vaststaande beeld is wat mensen ervan denken, maar dat het veel meer is dan dat. Na imitatie en improvisatie opdrachten streefde wij met de groep naar een hoge concentratie door middel van het stokkenspel. Hierbij loop, wandel of ren je door de ruimte en word er een stok overgegooid, valt deze dan zit de concentratie er nog niet in! Toen de concentratie er wel in zat kregen wij een voorproef van de eindvoorstelling, De Vrek, nog nooit van gehoord maar, een echte klassieker.

“Harpagon is de vader van Cleante, Cleante heeft een relatie met Marianne. Harpagon wil met Marianne trouwen, hij heeft ook een dochter Elise en er is een koppelaarster in het spel frosine”. Al die Franse namen, een moeilijke verhaallijn, we hebben het geflikt! De twijfels in de gezichten van de leerlingen toen wij het script voor het eerst mochten lezen hebben geleidt tot een sterkte motivatie bij een ieder en een voorstelling die wij hebben neergezet waar wij mega trots op mogen zijn.

In het halfjaar DNA hebben wij veel mogen leren, verschillende acteurs en actrices die zijn of haar eigen ervaringen deelden, jij die dat oppikt en zo je eigen vormt. Ik merkte dat ondanks wij werkte aan het eindresultaat waarin je keer op keer de scenes oefent en aanwijzingen krijgt, je nooit uitgeleerd was, al was je niet aan de beurt was het mega leerzaam de andere scenes bij te wonen die Mingus regisseerde. Hij inspireerde, gaf voorbeelden en ontleedde het script van top tot teen.

Door covid-19 viel ons geïdealiseerd beeld van het halfjaar afsluiten in de schijnwerpers van een Amsterdams theater in het water. Onwijs jammer, maar er was een oplossing die niet beter had kunnen zijn. Op het terrein waar de Nederlandse Acteursschool zich bevind is een enorme loods, heel tof om een klassiek stuk uit 1689 te mogen spelen, hoe modern wil je het hebben!

De mensen parkeerde hun auto’s en de adrenaline gierden door mijn lichaam! Dit is het moment te laten zien waarvoor ik een halfjaar lang met mijn moeder’s autootje elke zondag naar Apeldoorn reed. Het publiek zat klaar Mingus had zijn woord gedaan, ik vroeg mijzelf nog even af waarvoor ik dit ook alweer deed en het spel begon… Met kreunen en eindigde met een daverend applaus en een diploma in de hand en tranen over mijn wangen.

Het halfjaar was een ervaring die je altijd bij zal blijven, je ontwikkeld niet alleen maar acteer skills, je ondergaat een reis door je zelf; wie ben jij? Waar sta je voor? En vooral in hoeverre durf jij jezelf te zijn of te laten zien? Heb je jezelf al ontdekt? Met super uiteenlopende opdrachten hebben ik en mijn klasgenoten stappen gezet naar onze carrière droom.

Ik heb het gedurfd! Ben jij ook klaar om uit je comfort zone te stappen?