Geschreven door Christine Albers
Eindelijk is het zover. Zondagmiddag 22 september ontmoet ik de lesgroep van DNA3. Eén voor één druppelen de medestudenten binnen. We beginnen aan de lange tafel in de kantine waar Joji ons toespreekt. ‘Geniet, haal eruit wat je kan en veel plezier!’
Er worden individuele foto’s gemaakt, altijd ietwat ongemakkelijk voor mij, en een groepsfoto.
Rian Gerritsen is onze eerste docent, we doen een kort voorstelrondje en opwarmoefeningen, wat ons al losser maakt. Rian doet ook haar schoenen uit en beweegt lekker mee, ons enthousiast stimulerend om steeds grotere bewegingen te maken.
Daarna komt het spannende én leuke gedeelte. We bekijken elkaars mini voorstellinkjes, stellen onszelf in zo’n tien minuten voor. Een vrije opdracht. Prachtige (tap)dans, zang, muziek, monologen en zelfs twee taarten passeren de revue. De dans afgewisseld met kwetsende en kleinerende opmerkingen, waaraan ontworsteld werd, ontroerde me. Prachtig. Wat een talenten, wat een diversiteit. Allen met uiteenlopende ervaringen, jong, oud, al dan niet met vooropleidingen in musical, theater, regisseren of al werkend in de film- en tv -wereld. Als 52 jarige vrouw die pas sinds zes jaren in Steenwijk bij een theatergroep zit, best intimiderend. Maar ik ben nieuwsgierig, enthousiast, leergierig en klaar om ervoor te gaan. Er is een goede sfeer, met veel lachen en openheid. Na de pauze gaat Rian met ons aan de slag met een tekst van Ed de Bont. Ervaren hoe je tekst kan benaderen vanuit diverse emoties, karakters. Welke invloed intonatie en dynamiek kan hebben op tekst. Hoe je het publiek als medespeler kan betrekken bij het spel. In tweetallen experimenteren we, spelen we voor de groep en krijgen we feedback. Verrassend hoeveel effect een klein nuanceverschil of ander accent leggen, kan hebben. Heerlijk om te doen en veel te snel werd het 17 uur. Vol energie de autorit naar huis gemaakt en enthousiast mijn ervaringen gedeeld met man, kinderen, zus en vriendinnen. Zin in volgende week waarbij we met een monoloog aan de slag gaan, waarbij je het karakter er zelf bij mag bedenken.
Op 29 september starten we na de warming up , met inleven in houding, bewegen, spraak in ons karakter en werken zo toe naar omkleden als ons karakter en doen we onze monoloog. Met aanwijzingen van Rian proberen we zaken uit: tegenspeler erbij, andere context, duidelijke noodzaak, vanuit emotie spelen. Rian’s stem galmt door de ruimte in een schaterlach om aan te moedigen in een scene. Mooi om te zien hoe iedereen zich erin gooit. Na de pauze oefenen we met elementair spel, hoe maak je jouw eigen denkproces zichtbaar op geloofwaardige wijze? Niet makkelijk, maar goed om te doen en te ervaren. We evalueren de eerste twee lessen: fijn om te mogen ervaren hoe een rol ver van je af ligt dichterbij kan komen, hoe belangrijk urgentie is, klein spel veel kan zeggen en wat fijn dat we zo’n vrije groep en fijne sfeer hebben. Bedankt Rian! Met een groepsfoto sluiten we de dag af. Op naar het volgende avontuur met een nieuwe docent.