Een eindpresentatie in de coronatijd

Geschreven door Marco DNA2 en 3.

Het is 2 februari  2020 en we krijgen les van Bas Keijzer. Ik wist al een beetje wat me te wachten stond omdat ik bij DNA2 les van hem had gehad. We beginnen op z’n Bas aan de kennismaking. Ieder gaat voor de groep staan, en wordt door Bas ondervraagd om je zo beter te leren kennen. Daarna start de les. We krijgen veel oefeningen om jezelf te leren kennen en te leren om er te zijn, met in ons achterhoofd: de eindpresentatie.

We krijgen te horen wat onze eindpresentatie wordt: een door Bas bewerkt stuk: “Oom Wanja” van Tsjechov. Wat we gaan spelen voor publiek. Waanzinnig! Al snel worden de rollen verdeeld en gaan we aan de slag met het script. Tot daar Corona kwam, waardoor we een aantal maanden stil komen te liggen..

Maar dan het goede nieuws in juni, we mogen weer aan de slag!  Met wel de wijziging , niet voor publiek maar we gaan de eindpresentatie laten filmen.  Wanneer we de eerste dag weer arriveren bij DNA wordt de nieuwe locatie getoond. Een industriële hal op het Zwitsalterrein in Apeldoorn. Wat een gave locatie!

Meteen gaan we aan de slag weer met Bas. Improvisatie oefeningen: “Speel een scène, met een emotie begeleid door muziek”. Wat een geweldige, leuke, mooie en interessante scènes worden dit! Daarnaast nog meer oefeningen: “Beeld een kleur uit, een bepaald object of een geluid”.

Ook gingen we weer aan de slag met de scènes van Tsjechov. Teksten doornemen en scènes maken.
Oh ja, en voordat ik het vergeet, vier dames uit mijn klas hebben een eigen scène gekregen van Bas, omdat “de mannen altijd de grote rollen hebben”.
Ook krijgen we te horen dat we een solo mogen voorbereiden die we zelf in elkaar mogen zetten, met alleen de boodschap: verlangen.

Dan is het zover: 5 juli, de eindpresentatie! De solo’s worden eerst opgenomen. Bas scherpt ze nog één keer aan en daarna is het tijd voor Actie!  Stuk voor stuk, ontroerende, mooie en persoonlijke performances. Dan is het zo ver: hetgeen waar we naartoe hebben gewerkt met z’n allen, de scènes!
“Ben in het moment, niet spelen maar doen, wees oprecht en geef alles, maar geniet vooral”, zijn de laatste tips van Bas voordat de camera aangaat.

Met goedkeurende knikjes en aanwijzingen tussendoor knallen we ons door de scènes heen tot de laatste seconde! En dan zit het erop, een half jaar intensief werken met elkaar, mooie scènes mogen maken, mogen spelen en vooral veel mogen leren.

En specifiek voor mij twee geweldige half jaren, waar ik veel te weten ben gekomen over spelen, acteren en vooral over mezelf.
Mocht je ooit twijfelen, “kan ik het wel?”, “wil ik het?” of “durf ik het wel?”, dan heb ik maar 1 tip: Doen!!!