De aanloop naar de eindpresentatie met Melody Klaver
Het afgelopen half jaar heeft onze groep al veel inspirerende lessen gehad waarbij wij ontzettend veel hebben geleerd. Bussen van links, spanningsbogen, de vier elementen en tegenkleuren zijn allemaal hulpmiddelen die wij kunnen meenemen naar onze eindpresentatie. In de aanloop naar deze eindpresentatie is onze groep verdeeld in duo’s en ieder paar kreeg een scène uit een Amerikaanse serie of film toegewezen. Deze scènes voor onze eindpresentatie zijn geregisseerd door actrice Melody Klaver. In de lessen met Melody hebben we de scènes en personages onder de loep genomen en ze laat ons zien hoe je het spelen van een scène aanpakt.
‘Mijn schuld!’
Als we voor de opwarming met de hele groep door de ruimte lopen, gooit Melody een tennisbal naar iemand in de groep. Het doel is dat we de tennisbal over gooien zonder te laten vallen, terwijl we moeten blijven bewegen. Zodra de bal wél op de grond terecht komt, moeten zowel degene die de bal heeft gegooid, als de persoon die de bal zou ontvangen op de grond liggen en roepen: ‘Mijn schuld!’. Melody legt uit hoe deze oefening vergelijkbaar is met het spelen van een scène: ‘In een scène met twee mensen zijn ze beide verantwoordelijk. Als één persoon de tekst vergeet, zullen de acteurs het samen moeten oplossen.’ Het is altijd makkelijk om de ander als schuldige aan te wijzen als de scène niet volgens plan gaat, maar voor het eindresultaat is het belangrijk dat allebei de spelers zich verantwoordelijk voelen voor het dragen van de scène.
Voor de scène begint
Voor iedere scène die wordt gespeeld, vraagt Melody de spelers om tegenover elkaar te staan en elkaar diep in de ogen aan te kijken. ‘Bedenk wat jou personage in deze scène het liefst van de ander wilt en spreek dit in je hoofd uit. Dit kan van alles zijn, zoals “ik wil dat je mij erkent”, “ik wil dat je mij accepteert”, “ik wil dat je je excuses aanbied”, “ik wil dat je mij vergeeft”.’ Vervolgens vraagt Melody de twee spelers om te bedenken wat jou personage van de ander vindt en daarna om na te denken over wat jou personage weet van de ander. Zo brengt Melody de mensen die in de scène spelen in hun opperste concentratie. Alle focus en aandacht gaat naar het hier en nu, naar de scène die straks gespeeld gaat worden.
In deze oefening gaat ze daarna nog een stapje veder: ‘Sluit nu je ogen en kijk of je iemand kan vinden uit je eigen leven waarvan je hetzelfde wilt als je personage in de scène. Zie hoe diegene voor je staat en zeg in je hoofd wat je zó graag van die persoon wilt. Zie vervolgens hoe die persoon nee schud, zich omdraait en van je weg loopt.’ Door zo een ‘substitution’ uit je eigen leven te gebruiken, kan het soms makkelijker worden om je te verplaatsen in een rol en vanuit daar kun je verklaren waarom je personage bepaalde dingen doet.
Het allerbelangrijkste in een scène is weten wat je van de ander wil. Zo creëer je een motivatie voor alles wat je personage zegt en doet in een scène. Je handelingen en de tekst zijn de middelen die je personage inzet om dat ene doel te behalen.
‘Hoe zeg ik deze zin?’
Een motivatie vinden voor je personage is makkelijker gezegd dan gedaan. Het is dan ook niet gek dat we op sommige stukken in de scène vastlopen als we even geen goed beeld hebben van hoe een personage in de scène zou reageren. Belangrijk hierbij is dat je je niet laat belemmeren door de gedachtegang ‘Dat zou mijn personage nooit doen.’ Vraag je dan eerder af wat er zou moeten gebeuren om jou personage wél zo ver te krijgen.
Daarnaast moedigt Melody ons aan om ons te verdiepen in de subtekst. Wat zegt je personage eigenlijk met deze zin? Wat wilt je personage met deze tekst bereiken? Melody laat ons, wanneer het nodig is, deze subtekst uitspreken. In plaats van een simpele ‘het spijt me’ vraagt ze bijvoorbeeld de spelers hardop te zeggen wat ze dan precies spijt. Hierdoor krijgt een eenvoudige zin veel meer lading en is het makkelijker om de onderliggende boodschap te vertalen naar de originele tekst.
In de lessen van Melody hebben we de kans gekregen om ons helemaal in een scène te verdiepen en we kregen de ruimte om onze personages echt te leren kennen. Niet alleen heeft Melody ontzettend leerzame feedback gegeven, maar ze moedigde ons ook aan om elkaar feedback te geven en te reageren op de anderen. Dit heeft ons ontzettende mooie momenten en scènes opgeleverd, waarbij we elkaar, ondanks dat we elkaar al vaker hadden zien spelen, toch nog hebben kunnen overdonderen.