“Kan iemand mij vertellen hoe je een lucifer speelt die aangestoken wordt?”

 

Geschreven door Fabian Gijze – DNA4

Eindelijk was het zo ver.
Mijn eerste lesdag van de Nederlandse Acteursschool ging van start. Ik was erg benieuwd naar de leerlingen. Een paar van hen had ik al ontmoet tijdens de auditie, dus dat voelde al vertrouwd.
De kick-off werd gegeven door actrice Gaite Jansen. Ik moet opbiechten dat ik nog nooit van haar gehoord had maar hierdoor ging ik er open in. Normaal gesproken ga ik toch met een verwachting ergens heen, maar achteraf ben ik enorm blij dat ik zonder vermoeden naar de lessen van Gaite Jansen ben gegaan, want wat is zij een leuk mens!

Nadat de schoolfoto’s waren gemaakt gingen we beginnen.
Gaite was zelf ook als een zo blij kind aan het rond te stuiteren en dat vond ik erg leuk om te zien. Hierdoor liet zij merken dat zij het ook te gek vindt om te spelen en om haar informatie door te geven aan nieuw talent. We begonnen met wat spelletjes en oefeningen. Als je ooit auditie hebt gedaan op een toneelopleiding, dan ken je het vast wel. Die ene opdracht waarvan de docent zegt wat je moet spelen en je het gewoon moet doen. Bijvoorbeeld een suikerklontje die smelt.
Drie keer raden welke opdracht we kregen. Juist ja, die opdracht. Kan iemand mij vertellen hoe je een lucifer speelt die aangestoken wordt? of gebakken eitje? de kleur blauw?

Tijdens een auditie doe je het maar gewoon en hoop je maar dat het goed is, maar nu kreeg ik gelukkig wat meer achtergrondinformatie. We hebben gepraat en gespeculeerd over allerlei soorten objecten en hoe we ons daarin konden verplaatsen en het dan konden spelen. Drie zondagen van 13.00 uur van 17.00 uur zouden we les krijgen van Gaite, maar helaas zorgde storm Ciara voor roet in het eten. Gelukkig konden we later deze dag inhalen door er twee lange dagen van te maken!
De laatste lange dag was voor mij één van de mooiste lesdagen die ik ooit heb mogen ervaren. Ik heb zelfs met tranen in mijn ogen langs de kant gezeten toen mijn medeleerlingen een scène speelden.
We mochten scènes spelen uit “Medea”, een toneelstuk van ITA waarin Gaite binnenkort zelf ook weer is te zien. Daarnaast hebben we ook improvisatieoefeningen gedaan. Ik heb al vaker geïmproviseerd en vind dit heel tof om te doen, maar Gaite liet ons iets doen wat ik nog niet eerder heb gedaan.

Persoonlijk denk ik dat de meeste acteurs wel iets mee hebben gemaakt in hun leven waardoor ze een bepaald gevoel nogmaals kunnen ervaren die zij vervolgens weer kunnen gebruiken in spel.
Wij kregen de opdracht om een situatie na te spelen ons leven. Ik heb dit wel vaker moeten doen om iemand direct te laten zien: dit is de echte Fabian en dit is mijn emotie. In een groep ben ik vaak één van de weinige die gelijk iets heftigs uit het verleden verteld, of in dat geval zou spelen. Ik wachtte daarom ook expres even af en ging niet als eerste. Het is mij wel eens opgemerkt dat anderen het moeilijk vinden om na het zien van mijn scène zelf te spelen. Maar dit keer was het anders. Iedereen durfde zijn of haar hart echt te laten spreken. We beleefde elke keer weer iemand zijn of haar verleden alsof we erbij waren. Soms zo erg aanwezig dat je even weg moest kijken. Wat bij mij voor het eerst weer een traan over mijn wang liet rollen.

Na deze opdracht gingen we even naar buiten om te pauzeren. Ik besloot om een stukje te wandelen en om alle gedachtes weg te laten waaien en te beseffen wat voor moois we net met z’n allen hadden gedaan.

Toen ik Gaite weer zag, kon je aan alles zien dat zij er ook stil van was en ik vroeg aan haar “zie je het als een compliment dat iedereen meteen zo open durft te zijn?” Ze keek mij verrast aan en vroeg wat ik daarmee bedoelde. Wij voelden ons op ons gemak bij Gaite en durfde ons hart te laten spreken. Naar mijn mening was dat één van de mooiste complimenten die zij kon krijgen die dag en toen ik dit haar uitlegde begreep zij dit ook.

Misschien een lastige uitdaging voor de volgende docenten, maar ik bestempel deze twee lessen van als de mooiste lessen die ik zelf ooit heb mogen volgen. Het was mooi, oprecht en een enorme eyeopener. Door deze les is de goeie band in onze klas ook ontstaan. Nogmaals bedankt Gaite!